Hayatini yasadigini dusunurken kimi insanlarla 10 cm kimi insanlarla 4000 kilometre mesafede oluyorsun. Herkesin bir hayati var degil mi ne de olsa… Ama hayatinda olanlari belirleyen hicbir zaman mesafeler degil.
Bu satirlar yazilirken en guzelinden bir sarki caliyor simdi. Istanbul’u ozluyorum ama en az Istanbul kadar, orada biraktigim hayatimin parcalarini…
Buralarda buyurken, bambaska hayatlara dokunurken bir yanim rahat geri dondugumde ya da bir baska yol uzeri karsilastigimizda yanimda kimlerin olmasini istedigimi biliyorum. Hayatimin farkli anlarinda karsima cikmis guzel insanlar…
Bazi sevdiklerim icin daha iyi bir tanimlama bulamiyorum bir turlu. `Guzel insanlar`. Yazarken de yasarken de, ayagim takilip dustugunde de yildizlara dokundugumda da onlar var iste. O zaman kendimin kendime cekilmez oldugu zamanlarda bile yola devam etmek cok daha kolay…
Afrika’ya gitme ihtimalim ilk belirdiginde konustuklarimdan biriydi Emre mesela. Benim adima gozlerinin nasil parladigini unutmayacagim. Yesim’in `eger bu meslek hayalinde gitmelisin` demesini ve beni sicak yer kiyafetleri almak icin bir magazaya sokmasini da…Ya da Cagri’nin `ama ben sensiz ne yapacagim dostum derken gidecegimi bilerek hep yanimda olacagini soylemesini…` Esther’in `giderek uzaklasiyoruz ama hic kopmadik ki` demesini…
Simdi yeni bir kurgu uzerinde calisiyorum. Yazamadigim birkac on gunun ardindan kurgu sonunda kafamda oturdu. Biraz Afrika biraz Istanbul olan bir yazi…
Aklima ise 1,5 yil oncesinin Besiktas’ta Kambur’da saatlerce yapilan bir konusmasi geliyor. Saatlerce karakterler uzerine ama aslinda hayat uzerine konusmak. `Acaba Kenan da bir seyler anlatsa mi Emre?` ` Ne gerek var ki Kenan’in bir rolu yok bu oykude.`
Simdi yeni bir kurgu bolca uykusuz gece bekliyor beni. Biraz daha buyumus biraz daha aslinda hic bir zaman o tanimlanan `adam` olamayacaginin bilincinde bir Gozde olarak biraz daha yazdiklarima guvenerek bambaska sorularla bir baska kurgu bekliyor beni…
1,5 yil once burada olacagimi dusunmezdim ama hayallerim vardi. Simdi o gune bakinca ince belli olmasa da yine de ayni cayi bambaska bir catinin altinda icen kiz, yeni bir yaziya baslamadan once en cok hayatindakilerden ve yasanmisliklardan guc aliyor. Iste o yuzden bu kez yazilanlar da eger bir gun basilirsa dostlarina ithaf olacak. Hayatinda olmasini istediklerine…
Ister 10 cm yakininda ister 4000 kilometre mesafede olsun ruhunun bir yaninin hep beraber olduklarina. Ne de olsa hayatinda olanlari belirleyen hicbir zaman mesafeler degil…
ok güzel yazı gözdecim desteklerimiz senin yanında :)) eline sağlık
YanıtlaSilbi oda gibi ,onlarla aynı hisleri paylaşan insanların çoğalttığı, neseflerinin genişlettiği bi oda gibi aynı anda
YanıtlaSil