Nanna...

“Nanna”. Herhalde “ninni” çağrışımından olacak ben de hep bir çocukluk algısı yaratıyor bu söz. Bir de Sevinç Eratalay’ın aynı isimdeki şarkısındaki mısralar çınlıyor kafamın içinde…

“Her şey çabucak geçer/Sevgi de hatta keder de/ Dün gece dökülen yaşlar, geçen yıl yağan kar nerde?”

Düşsün düşebildiğince... 

Öyle anlar geliyor ki, en canımızı acıtan zamanları bile gülümseyerek anlatmıyor muyuz?  Yani hayat sürekli Edith Piaf’tan Autumn Leaves çalarken ve uzun sarı yapraklı yollardan yürürken geçmiyor ki. Ki ben o hüzünlü zamanları bile özleyebilen garip bir kadın olmam dolayısıyla benzer zamanları dahi hazla anımsıyorum bazı bazı…

Onca kitap arasında bir kenarda kalmış “Nü Peride” diye bir kitap, Hakan Akdoğan’ın.1998 yılında da Yunus Nadi Roman Ödülü’nü almış üstelik.  Bakayım diye oturdum, yerimden kalktığımda bitirmiştim. Oradan takıldı bu cümleler aklıma. Kötürüm bir adamın asla elde edemeyeceğini bildiği için severken nefret ettiği, en çok da hayatına devam ettiği için hırslandığı kadına yazdığı satırlar çarptı bir an:

“Bir yanım senden nefret ediyor, kin kusuyor, anılarını, yaşattıklarını, hatta varlığını yadsıyor; bir yanım seni çok seviyor, kucaklıyor, kurmaca odalarda, kurmaca müzikler eşliğinde seninle dans ediyordu. Hep yaşam öykülerini okuduğumuz, birden çok kişilik taşıyan insanlara benziyordum gitdie. Yokluğuna seni yadsıyan yanım öbürüne yenik düşüyordu ve geçmişe ait imlerden yararlanarak seni yaratıyordum yanı başımda.”

*

Ay tanrıçası Nanna

Kitabı bitirdim. Sevinç Eratalay’dan “Nanna”yı dinledim. Sonra oturdum Nanna’yı araştırdım.  Gün karardı, ağustos böcekleri ötmeye başladı.  Sümer Mitolojisi’nde Ay tanrısı demekmiş Nanna, onu öğrendim.  Hatta kaderin tanrısı olarak da anılırmış.  Sayısı da ayın günlerinden hesapla 30 imiş.

Derken “Nanna”yı geçtim, 30 sayısına bakındım biraz. 

30, düzenin de sayısı olarak anılırmış.

Sizce de çelişkili değil mi kaderle düzenin aynı sayıda buluşması… Nedense kader bana bir sayılar sarmalını daha çok anımsatıyor.

Neyse en azından 30’un mitolojik önemi sadece düzenle ilgili değil.

Meğer Yahuda’da Hz. İsa’ya 30 gümüş para için ihanet etmiş.  Ama öte yandan “kutsal metin gelenekleri”  denilen şeye göre Hz. İsa’da Hz. Musa’da 30 yaşında vaaz vermeye başlamış.

*

Aa bir de bugün ayın 30’uydu değil mi?

Neyse ne de olsa; “Her şey çabucak geçer/Sevgi de hatta keder de/ Dün gece dökülen yaşlar, geçen yıl yağan kar nerde?”

 *

En son da oturdum yazdım, hatta sanırım biraz saçmaladım...